Utrechtse Aarde

Podium

Utrechtse Aarde organiseert evenementen. En stimuleert vernieuwende initiatieven waarbij een hoofdrol is weggelegd voor keramiek. Ze streeft naar kruisbestuiving met andere kunstzinnige disciplines. Het doel is een groter publiek kennis te laten maken met de rijkdom en zeggingskracht van gebakken klei. Bestaande grenzen verleggen is een uitdaging die de deelnemers aan activiteiten van Utrechtse Aarde verbindt.

Die vernieuwing kan gaan over vormen, toepassingen, materialen, samenwerking, onderzoek, presentaties, kennisdeling, inspiratie – niets is op voorhand uitgesloten. Graag wil Utrechtse Aarde bij een breed publiek de handen op elkaar krijgen.

Utrechtse Aarde wil:
• podium zijn voor hedendaags keramiek
• vormen en technieken vernieuwen
• andere kunstvormen bij keramiek betrekken
• een breed publiek bereiken en verrassen

Traditie

Utrechtse Aarde bouwt voort op een traditie. Stad en regio kenden toonaangevende keramische bedrijven en ateliers. In de jaren ’90 waren er exposities op  kenmerkende en historische locaties in de Utrechtse binnenstad: beelden, installaties en toepassingen. De Keramiekroutes uit het begin van deze eeuw roepen nog steeds herinneringen op. Utrecht verdient het om keramiekstad en –regio te zijn.

Dank en Inspirator
Utrechtse Aarde laat zich graag inspireren. Door oude waarden en nieuwe technieken. Door voorvechters van het keramisch hand- en kunstwerk. Gert de Rijk was er zo een. Mede-oprichter van Utrechtse Aarde. Uitblinker bij de Utrechtse keramiekroutes.

Hij begint als pottenbakker bij Mobach. Daarna draaier bij Het Bolwerk aan de werf van de Twijnstraat. Dit keramiekbedrijfje neemt hij over.  Hij blijft niet hangen in het traditionele vakmanschap. Experimenteert met vormen, technieken en stijlen. Gert de Rijk geniet van de samenwerking met andere kunstenaars en disciplines. Dit stuwt de creativiteit op tot grote hoogte. En dan – veel te vroeg – sterft hij in 2009. Maar zijn bevlogenheid heeft wortel geschoten. Zijn geest hangt nog boven de Utrechtse Aarde.

De herinnering blijft…
UA mist Johan Vijverberg

Johan Vijverberg is niet meer. Maar natuurlijk zijn er de herinneringen. En die zijn kleurrijker dan hij zichzelf doorgaans presenteerde; in keurig grijs en vooral niet te opvallend. In het bestuur van Utrechtse Aarde was hij niet alleen een vaste kracht, maar vooral een vaste waarde. Bij hemelbestormende plannen en luchtfietserij trok hij bedachtzaam een wenkbrauw op en gidste vriendelijk richting praktische routes om keramiek voor het voetlucht te krijgen.
Flirten met andere kunstdisciplines vond hij prima, maar het moest wel uitmonden in een keurige verbintenis waarbij alles goed geregeld was. Johan was altijd nauwgezet, maar nooit pietluttig. Ook beheerste hij de taal van financiers en subsidieverstrekkers. En dat gaf Utrechtse Aarde bij haar projecten vaste grond onder de voeten.
Utrechtse Aarde heeft Johan ook leren kennen als een stille genieter; van het werk dat uit verschillende initiatieven voortsproot, van de rustig tegen de stroom oproeien als iets tegenzat, van de gedachtewisseling met kunstenaars, van de contacten en verhalen in het bestuur. Zijn overlijden- half februari 2023 – kwam niet onverwacht. Pakweg vijf jaar lang deelde hij minutieus het verloop van zijn ziekte en hoe hij daarmee omsprong. Hij ging door met diepgraven naar wat in de wijsgeer Nietzsche allemaal verstopt zat en stortte zich vol overgave op een oude- nieuwe liefde, de cello. En voor Utrechtse Aarde was hij er altijd. Kortom: toch een man met passie!